Ο Γεράσιμος Στέρης γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1898. Στα πρώτα του χρόνια η οικογένειά του βρισκόταν μεταξύ Αιγύπτου και Ιταλίας. Το 1915 γράφτηκε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και παρακολούθησε μαθήματα μέχρι το 1917 έχοντας ως δάσκαλους τον Δημήτριο Γερανιώτη και τον Γιώργο Ιακωβίδη.

Από το 1919 έως το 1926, ταξίδεψε πολύ στην Ευρώπη ενώ ζούσε στο Παρίσι, όπου συνέχισε τις σπουδές του στον Ακαδημαϊκό Julian, ενώ συναναστρεφόταν στους τοπικούς καλλιτεχνικούς κύκλους και γίνεται φίλος με τον Πικάσο, τον Ντερρέν και πολλούς άλλους. Από τον Αύγουστο έως τον Οκτώβριο του 1926, επιστρέφει στην Ελλάδα, όπου με μία μόνο ζωγραφική παράσταση παίρνει το δίπλωμά του από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, και ταυτόχρονα τριετή υποτροφία του Κληροδοτήματος Βόλτου για το Παρίσι, όπου εγκαταστάθηκε έως το 1930.

Επιστρέφοντας στο Παρίσι στα τέλη εκείνης της χρονιάς, σπουδάζει τοιχογραφία και εσωτερική διακόσμηση, στην Ecole des Beaux Arts. Μέχρι το 1927, σπουδάζει και εργάζεται στο δικό του στούντιο, γνωρίζει τον γκαλερίστα Μανώλη Σεγρεδάκη, ο οποίος έγινε ο κύριος υποστηρικτής της δουλειάς του. Συνεργάστηκε επίσης με τον καθηγητή Beaudouin, μελετώντας εικαστικά δημόσια κτίρια.

Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1931, πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση, η οποία άφησε τους κριτικούς διχασμένους. Μια αρνητική κριτική του Ζαχαρία Παπαντωνίου στάθηκε αφορμή για δεκαεπτά κριτικούς να στηρίξουν την έκθεση. Το άρθρο ονομαζόταν “An Exhibition’s 18 Critique Articles”, μεταξύ των κριτικών ήταν ο Σπύρος Μελάς, ο Στρατής Δούκας και ο Χρήστος Καρούζος. Ένα μανιφέστο του μοντερνισμού στην Ελλάδα. Ένα τέτοιο γεγονός απέκοψε τον Στέρη από το να συνεχίσει την καριέρα του στην Ελλάδα. Τον Σεπτέμβριο του 1933, φτάνει στο Παρίσι αφού ταξίδεψε στην Ιταλία, τη λίμνη Κόμο και την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου όπου πιθανότατα βοήθησε σε μια έκθεση.

Το 1937, μετακομίζει στις Ηνωμένες Πολιτείες φιλοξενώντας την πρώτη του ατομική παράσταση εκεί στη Νέα Υόρκη. Από τότε, εργάστηκε στο Χόλιγουντ για μεγάλες αμερικανικές εταιρείες παραγωγής ταινιών, για το σχεδιασμό εκδόσεων και αφισών και ταξίδεψε στην ήπειρο με το όνομα George de Steris. Μερικά χρόνια αργότερα διακόσμησε με τέσσερις μεγάλες τοιχογραφίες, το Ελληνικό Περίπτερο στην Παγκόσμια Έκθεση της Νέας Υόρκης, που απεικονίζει την ιστορία της Ελλάδας. Δέκα χρόνια αργότερα, έγινε Αμερικανός πολίτης και άλλαξε το όνομά του σε Guelfo Ammon d’Este.

Μεταξύ 1950 και 1965 ο Στέρης δίδασκε ζωγραφική, ενώ την περίοδο αυτή ζωγράφιζε τοιχογραφίες για τον Ορθόδοξο Καθεδρικό Ναό της Νέας Υόρκης και την Αγία Τριάδα της Μασαχουσέτης. Στη συνέχεια δίδαξε στη Σχολή Traphagen. Αποφάσισε να μετακομίσει με τη γυναίκα του στη Νίκαια της Γαλλίας το 1980, όπου έζησαν μέχρι το 1985, όπου επέστρεψε στη Νέα Υόρκη και πέθανε δύο χρόνια αργότερα.

Παρόλο που η Ελλάδα έχει χάσει τα ίχνη του Στέρη και της παρουσίας του από τη χώρα από τις αρχές της δεκαετίας του ’50, αυτό δεν τον εμπόδισε να πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις, όπως οι «Νέες Μορφές» το 1969 ή η Μακεδονική Εταιρεία Τέχνης το 1970. Το 1980, η Γλυπτοθήκη του Μονάχου παρουσίασε το έργο του, καθώς και η Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών το ’82. Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος, στη Δημοτική Πινακοθήκη Αθηνών, στην Πινακοθήκη Αβέρωφ, στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και σε πολλές άλλες δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.

Full CV